τῆς ἀλαζονείας

См. также в других словарях:

• Καλβίνος — (Calvinus, Νουαγιόν, Πικαρδία 1509 – Γενεύη 1564). Εκλατινισμένο όνομα του Γάλλου θεολόγου της Μεταρρύθμισης Ζαν Κοβέν (Jean Cauvin). Υπήρξε ο ιδρυτής της διδασκαλίας του καλβινισμού, στην οποία έδωσε το όνομά του. Σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία …   Dictionary of Greek

• υπερ- — α συνθετικό πολλών λέξεων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής, το οποίο ανάγεται στην πρόθεση ὑπέρ* και εμφανίζει τις ακόλουθες σημασίες: α) πάνω, πέρα, έξω, μακριά από κάτι, με καθαρά τοπική σημασία (πρβλ. υπέρ θυρο, υπερ πηδώ, υπερ πόντιος), αλλά… …   Dictionary of Greek

• νέμεση — η (Α νέμεσις, επικ. τ. νέμεσσις) 1. δίκαιη τιμωρία αξιόποινης πράξης, ποινή 2. η θεϊκή τιμωρός δύναμη, η θεϊκή οργή που πλήττει αυτόν που ασεβεί ή αδικεί, η θεία δίκη («μετὰ δὲ Σόλωνα οἰχόμενον ἔλαβεν ἐκ θεοῡ νέμεσις μεγάλη Κροῑσον», Ηρόδ.) 3. ως …   Dictionary of Greek

• величаниѥ — ВЕЛИЧАНИ|Ѥ (101), ˫А с. 1.Высокомерие: Бѣжи величѩнь˫а о чл҃вче аште и великъ ѥси. (τὴν ὑπερηφανίαν) Изб 1076, 73; ъ скърбьхъ тьрпѣти. къ ||=всѣмъ съмѣреноу быти. величѩни˫а бѣгати говѣиноу быти. (τὴν ὑπερηφανίαν) Там же, 102 об. 103; ˫ако вѣрою… …   Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)

• υπερφρονώ — έω, ΜΑ [ὑπέρφρων, ονος] 1. λόγω τής αλαζονείας μου δεν δίνω αρκετή σημασία σε κάτι, περιφρονώ, υποτιμώ (α. «θεοῡ λόγος... οὐδὲ τὸ οἰκετικὸν γένος ὑπερφρονῶν τῆς κλήσεως», Ευσ. β. «ὑπερφρονήσας τὸν παρόντα δαίμονα», Αισχύλ.) 2. υπερέχω, ξεπερνώ… …   Dictionary of Greek

• боуиство — БОУИСТВ|О (3*), А с. 1.Хвастовство, заносчивость: толико же ихъ ѥсть боуиства гърдость. ˫ако причащающа˫асѩ ѡ(т) нихъ. ст҃го д҃ха чювьство. бл҃женомъ быти ѡ(т) нихъ. ˫ако съвьршеномъ. и лоучьшемъ. (τῆς ἀλαζονείας) КЕ XII, 262а. 2. Неразумие,… …   Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)

• гърдыи — (115) пр. 1. Непокорный, дерзкий: изгна… злаго и пронырливаго. и гордаго лестьца. лжаго вл(д)ку Феѡдорца. из Володимерѩ ѿ ст҃ы˫а Б҃цѩ. ЛЛ 1377, 119 (1169); то же ЛИ ок. 1425, 197 (1172); и видѣвъ г(с)ь гордыи ѥго ѹмъ. възметь свои ѿ него талантъ …   Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)

• ГОРДОСТЬ — [гордыня; греч. ὑπερηφανία; лат. superbia], в христианстве один из основных человеческих пороков. Может обозначаться и др. греч. словами, приобретая при этом различные смысловые оттенки (самомнение, спесивость или кичливость, хвастовство,… …   Православная энциклопедия

• μυστικισμός — Φιλοσοφικο θρησκευτική στάση, που επιζητεί, αντίθετα προς κάθε ορθολογική ή ενορατική μεσολάβηση, την άμεση προσέγγιση με το θείο· ο όρος μυστικισμός προέρχεται από τη λέξη μύστης, που σήμαινε εκείνον, ο οποίος ξεπερνώντας τις παραδοσιακές… …   Dictionary of Greek

• φιλοσοφώ — φιλοσοφῶ, έω, ΝΜΑ [φιλόσοφος] είμαι φιλόσοφος, ασχολούμαι με την φιλοσοφία, σκέπτομαι και ερευνώ κατά τρόπο φιλοσοφικό 2. αντιμετωπίζω κάτι με φιλοσοφικότητα (α. «μπόρεσε να τό ξεπεράσει γιατί τό φιλοσόφησε» β. «ἵνα φιλοσοφήσῃ τὸ ταπεινὸν εἰς… …   Dictionary of Greek